Odasına girdim. Kahvesinden bir yudum aldı. Okuduğu kitaptan başını kaldırıp bana baktı. Pardon, beni süzdü.

- Evet?
- Zamanınız varsa anlatacaklarım var.
- Zamanım yoksa?
- Dinletecekleriniz olmalı.
- Kimsin sen?

Durdum. Cevap vermedim.

-Otur.

Kolay bir emir.

-Anlat.

İşte zor olanı bu.

----------
Sonra uyanıyorum. Okula gidiyorum. İki gündür aynı rüyayı görüyorum ve aynı yerde kesiliyor. Sonra annemin hasta olduğu haberini aldığım ve kendiimi deli gömleği içinde başka birinin gözünden gördüğüm rüyayı görüyorum.